Ongewild komen we allemaal wel eens in de situatie dat je iets toelaat wat tegen je gevoel indruist. Je weet soms niet hoe aan te geven waar de grens ligt. Kleine voorvallen die een gewoonte worden, kunnen telkens weer over grenzen gaan. Ieder mens heeft een andere grens en wil zich beschermen. Vaak als we deze grens niet aangeven, kan de ander ons niet tegemoet komen en ons respecteren.

Hier is mijn grens
van ganzen leren we 'gak gak' zeggen

Ganzen zijn waaks. Zij gakken als iets zich op de grens van het domein begeeft, wat ze niet vertrouwen. Je weet wanneer zij jou zien als niet passend. De grens wordt helder gemarkeerd met ‘gak gak’. Als je teder en zacht van aard wilt zijn, is het nodig  om de binnenkant van de grens helder aan te geven. Als je wacht tot de buitenkant van je grens wordt bereikt, kun je niet meer subtiel of met humor reageren; je moet dan een keiharde grens trekken. Maar als je op tijd met humor ‘gak gak’ zegt, geef je de ander en jezelf de gelegenheid om je binnengrens te respecteren. Zowel de ander als jij weet dan wat past en wat wrijving geeft. Beide kunnen besluiten de grens in acht te nemen en te respecteren. 

Ganzen hebben een uitstekend navigatie systeem. Zij kunnen goed samenwerken, trekken de wereld rond. In Nederland komen zowel zomers als winters trekganzen. Hun markante V vorm in de lucht en het hoorbaar gakken van de ganzen vangt onze aandacht. Van oudsher schreven de vertellers met een ganzenveer. Het is alsof ganzen al gakkend ons de verhalen kunnen vertellen van de andere bewoners van de aarde.

AN DER DEUTSCHEN VERSION DIESER WEBSITE WIRD NOCH GEARBEITET, SIE BEFINDET SICH IM AUFBAU.

Startseite | Urtanz | Beratungsgespräch | Farben | Beratung im Einklang | Vorträge | Urtanz 2 | Freigeben | Nehalennia | Ode | Inanna | Mammae, das nährende Prinzip | Der geheime Liebhaber | Prostata, die Vorsteherdrüse | Großmutter | Haïti